این سروده را در سال ۱۳۸۶ به استاد عشق و اخلاق و آوازم جناب استاد محمد نوری تقدیم کردم. با خوانش زیبای بانو مظفری آن را می شنوید . استاد محمد نوری از آن دسته انسانهایی بود که از آنها تنها یکی وجود داشت.
یادش گرامی باد .(پیمان پورشکیبایی). در اینستاگرام به ما بپیوندید: https://www.instagram.com/garozman1398/