خیلی چیزا هست که ما بدون فکر کردن، پذیرفتیم. فقط بخاطر اینکه زیاد دیدیم و شنیدیم، قبولشون کردیم.
خیلی ها منطق و مفهوم کارهایی که انجام میدن رو نمیدونند. فقط تقلید میکنند.
یکی از این کارها ذکر گفتن هست. به جرات میگم خیلی ها اصلا هدف از ذکر گفتن نمیدونند. فقط چون دیدن و شنیدن که باید این کارو انجام بدیم چون خوبه، انجام میدن.
ذکر یک نوع عبارت تاکیدی هست. ما از عبارت های تاکیدی برای کنترل ذهن استفاده میکنیم. بشر از هزاران سال پیش متوجه این قدرت ذهن شده بوده که میتونیم با استفاده از تکرار یک سری عبارت هایی که بار احساس مثبتی دارند، میتونیم مسیر ذهن تغییر بدیم و باورهای درستی بسازیم.
اما در گذر زمان، افراد بدون اینکه اون جمله رو درک بکنند و بار احساسی اونو متوجه بشن، فقط طوطی وار یک سری عبارت هایی رو تکرار میکنند.برای همین هم هست که برای خیلی ها که یه تسبیح دست میگیرند و طوطی وار یه سری عبارت هارو تکرار میکند، جواب نمیده و همیشه درگیر مشکلات هستند.
ذکر گفتن به ما کمک میکنه که ذهنمونو کنترل بکنیم. با این کار فرکانس های خودمونو کنترل میکنیم و با خواسته هامون همسو میشیم. جهان هم داره به فرکانس های ما جواب میده نه ادا بازی هایی که در میاریم.
وقتی عبارتی رو تکرار میکنیم، اول باید معنی اونو متوجه بشیم و بعد با احساس خوب همراه باشه. آرامش بده به ما. آگاهانه این کارو انجام بدیم.