توبودی آنکه درصبح زندگی رخ به من نمودی
توبودی آنکه درهای عاشقی بر رخم گشودی
فروغ روی جانانی بهاران در بهارانی
نپاید زندگی بی تو که در جسم جهان جانی
اگر از نظر نهانی نهان از نظر نمانی
شبی راکه تنها به گرداب غمها درافتاده بودم
درآندم که خودرا به امواج بحر فنا داده بودم
کسی کوز موجم ربودی تو بودی تو بودی
به تاب و توانم فزودی تو بودی تو بودی
درون هر گل پاکیزه رومی مه تو دیدم
زمین و آسمان آیینه ماه روی تو دیدم
هم اواز دب نغمه گرم در دل شب ها
تو بودی تو بودی تو بودی تو بودی
نسیمی که دعای سحرم کرد شکوفا
تو بودی تو بودی تو بودی تو بودی