نبود ساختار سازمانی مشخص، مانند یک بیماری مزمن، سازمان را از درون تحلیل میبرد. وقتی وظایف، مسئولیتها، و سلسلهمراتب به وضوح تعریف نشده باشند، ابهام و سردرگمی بر کل مجموعه حاکم میشود. این وضعیت منجر به تداخل وظایف، تصمیمگیریهای کند و غیرمنسجم، و عدم پاسخگویی میگردد. کارکنان نمیدانند باید به چه کسی گزارش دهند یا از چه کسی دستور بگیرند، که این خود باعث کاهش بهرهوری، دلسردی، و در نهایت فرسایش منابع انسانی میشود. فقدان مسیر و هدف روشن، مانند یک کشتی بدون سکان در طوفان، سازمان را به سمت هرج و مرج و در نهایت سقوط سوق میدهد.