در سیستم سلامت ایران، شکاف عجیبی میان درآمد پزشکان و سایر کادر درمان وجود دارد. پرستار، کارشناس آزمایشگاه، بهیار و سایر نیروهایی که بار اصلی مراقبت از بیماران را بر دوش میکشند، حقوقی ناچیز میگیرند؛ در حالی که پزشکان خاص، با تعرفههای انحصاری و روابط صنفی، چندین برابر بقیه درآمد دارند. این ناعدالتی ساختاری نتیجهی تعارض منافع، انحصار نظام پزشکی و سیاستگذاریهای ناعادلانه است؛ نه تفاوت در زحمت یا تخصص.