در آن زمان (که عمود آهنین بر فرق مبارکش زده شد) عباس (علیهالسّلام) (بر اثر تیرها و ضربات دیگر دشمن) زخمهای شدیدی برداشته بود و دیگر توان حرکت نداشت، (طبرسی و ابن طاووس همین گزارش را به صورت مختصر آوردهاند. و بدینگونه او پس از کشتن گروهی از دشمن، به شهادت رسید. چون امام حسین (علیهالسّلام) عباس (علیهالسّلام) را در کنار فرات بر زمین دید، به سبب کشته شدن عباس به شدت گریه کرد، [۹۲] و (با حالت انکسار) فرمود: الآن انکسر ظهری و قلت حیلتی؛ [۹۳] «اکنون کمرم شکست و رشتهٔ تدبیرم گسسته شد» و این اشعار را خواند: تعدیتم یا شرّ قوم بفعلکم و خالفتم قول النبی محمد اما کان خیر الرسل وصّاکم بنا ••• اما نحن من نسل النبیّ المسدّد اما کانت الزهراء امّی دونکم ••• اما کان من خیر البریّة احمد لعنتم و اخزیتم بما قد جنیتم ••• فسوف تلاقوا حرّ نار توقّد[۹۴][۹۵] «ای بدترین مردمان، با این کار خود، تجاوز کردید و با دستور پیامبر خدا، محمد (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) مخالفت کردید. آیا بهترین پیامبران درباره ما به شما سفارش نکرد؟ آیا ما از نسل پیامبر تایید شده از جانب خداوند نیستیم؟ مگر نه آنکه زهرا (سلاماللهعلیهم) مادر من است نه شما؟ آیا (پیامبر خدا) احمد، بهترین مردمان نبود؟ با جنایتی که مرتکب شدید، گرفتار لعنت خواری شدید، و حرارت آتش افروخته را خواهید چشید».