می دونستی که خاک، فرش منه، رفتی نموندی چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی می دونستی فقط، تو رو دارم ، رفتی نموندی چرا مرغِ امیدو ، از این خونه پروندی می دونستی که خاک ، فرش منه ، رفتی نموندی چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی می دونستی فقط ، تو رو دارم ، رفتی نموندی چرا مرغِ امیدو ، از این خونه پروندی درویشم و دنیا ، واسم یه مشت خاکه همه دار و ندارم ، فقط یه دل پاکه درویشم و دنیا ، واسم یه مشت خاکه همه دار و ندارم ، فقط یه دل پاکه می دونستی که خاک ، فرش منه ، رفتی نموندی چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی درویش رو هر گلیم پاره ، شب رو سر می آره قطره با یه دریا ، براش فرقی نداره درویش رو هر گلیم پاره ، شب رو سر می آره قطره با یه دریا ، براش فرقی نداره می دونستی که خاک ، فرش منه ، رفتی نموندی چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی می دونستی فقط ، تو رو دارم ، رفتی نموندی چرا مرغِ امیدو ، از این خونه پروندی