دریای خروش
خشمت اگرشراره ی عصیان درافکَند
آتش به طاق آبیِ هفت آسمان زند
چشمانِ نیمه مست تو،بانیم گردشی
صدکهکشان ستاره،به شب می پراکَند
هشدار!دست فاجعه درچنبرهراس
ازرشته ی سکوت به شب،پیله می تَند
دیریست بی تو،سایه ی حسرت کشیده ام
برسنگ گورِخاطره ها،بوسه می زند
برخیزتاقیام تو،دشت سپیده را
ازسرخی وسپیدیِ گل ها،بیاکَند!
دریایی ازخروش،دلم راگرفته است
کم مانده این صراحیِ فریاد،بشکند!
شبدیزدرهوای تو،خون گریه می کند
تاخلوت سکوتِ خدارا،به هم زند
حسن اسدی ،شبدیز
موسیقی و هنر