حکمت 411 : با آن کس که تو را سخن آموخت ، به درشتى سخن مگو، و با کسى که راه نیکو سخن گفتن، به تو آموخت لاف بلاغت مزن.
حکمت 412 : در تربیت خویش تو را بس که از آنچه بر دیگران نمى پسندى دورى کنى.
حکمت 413 : در مصیبت ها یا چون آزادگان باید شکیبا بود، و یا چون ابلهان خود را به فراموشى زد.
حکمت 414 : (در روایت دیگرى آمد که اشعث بن قیس را در مرگ فرزندش اینگونه تسلیت داد:) یا چون مردان بزرگوار شکیبا، و یا چون چهارپایان بى تفاوت باش.
حکمت 415 : (در وصف دنیاى حرام) : فریب مى دهد، زیان مى رساند و تند مى گذرد. از این رو خدا دنیا را پاداش دوستان خود نپسندید، و آن را جایگاه کیفر دشمنان خود قرار نداد، و همانا مردم دنیا چون کاروانى باشند که هنوز بار انداز نکرده کاروان سالار بانگ کوچ سر دهد تا بار بندند و برانند.
https://www.namasha.com/v/hIBX29wE
https://www.namasha.com/v/QJhgogAt