نهج البلاغه خوانی - 240
نامه 61 :
(نامه به کمیل بن زیاد نخعى ، فرماندار «هیت» و نکوهش او در ترک مقابله با لشکریان مهاجم شام که در سال 38 هجرى نوشته شد)
پس از یاد خدا و درود ، سستى انسان در انجام کارهایى که بر عهده اوست، و پافشارى در کارى که از مسؤولیّت او خارج است، نشانه ناتوانى آشکار، و اندیشه ویرانگر است. اقدام تو به تاراج مردم «قرقیسا» در مقابل رها کردن پاسدارى از مرزهایى که تو را بر آن گمارده بودیم و کسى در آنجا نیست تا آنجا را حفظ کند، و سپاه دشمن را از آن مرزها دور سازد، اندیشه اى باطل است.
تو در آنجا پلى شده اى که دشمنان تو از آن بگذرند و بر دوستانت تهاجم آورند، نه قدرتى دارى که با تو نبرد کنند، و نه هیبتى دارى که از تو بترسند و بگریزند، نه مرزى را مى توانى حفظ کنى، و نه شوکت دشمن را مى توانى در هم بشکنى، نه نیازهاى مردم دیارت را کفایت مى کنى، و نه امام خود را راضى نگه مى دارى.
https://www.namasha.com/v/LinfQelJ
https://www.namasha.com/v/DX2wibZW
نظرات