نامه 62 :
(نامه به مردم مصر، که همراه مالک اشتر در سال 38 هجرى فرستاد)
1 - مظلومیّت امام در خلافت :
پس از یاد خدا و درود خداوند سبحان ، محمّد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم را فرستاد تا بیم دهنده جهانیان، و گواه پیامبران پیش از خود باشد.
آنگاه که پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم به سوى خدا رفت، مسلمانان پس از وى در کار حکومت با یکدیگر درگیر شدند.
سوگند به خدا نه در فکرم مى گذشت، و نه در خاطرم مى آمد که عرب ، خلافت را پس از رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم از اهل بیت او بگرداند، یا مرا پس از وى از عهده دار شدن حکومت باز دارند ،
تنها چیزى که نگرانم کرد شتافتن مردم به سوى فلان شخص بود که با او بیعت کردند. من دست باز کشیدم، تا آنجا که دیدم گروهى از اسلام باز گشته ، مى خواهند دین محمّد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم را نابود سازند، پس ترسیدم که اگر اسلام و طرفدارانش را یارى نکنم، رخنه اى در آن بینم یا شاهد نابودى آن باشم ،
که مصیبت آن بر من سخت تر از رها کردن حکومت بر شماست، که کالاى چند روزه دنیاست و به زودى ایّام آن مى گذرد ، چنانکه سراب ناپدید شود ، یا چونان پاره هاى ابر که زود پراکنده مى گردد.
پس در میان آن آشوب و غوغا بپا خاستم تا آن که باطل از میان رفت ، و دین استقرار یافته ، آرام شد.

ادامه دارد ....

https://www.namasha.com/v/CGWofS9k
https://www.namasha.com/v/fvF3sQrX