استاد دکتر محمدمهدی سیار، شاعری 40 ساله از زاهدشهر فارس است. او فارغ التحصیل رشته دکترای فلسفه است و به تدریس در دانشگاه مشغول است. او دو کتاب با عنوان “بیخوابی عمیق”،”حق السکوت” دارد. این دو کتاب به ترتیب، برنده سرو بلورین جشنواره بین المللی شعر فجر و برگزیده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در بخش ادبیات شده است. این شاعر خوش ذوق، برای مسائل سیاسی و اجتماعی، اهمیت ویژهای قائل است. محمدمهدی سیار در برنامه محفل حضور پیدا کرد. او ترانههای زیبایی برای خوانندگان بزرگ کشور سروده است. دکتر سیار، با صلواتی بر پیامبر(ص)، صحبت خود را آغاز کرد. آقای سیار بخشهای زیادی از فصل قبل برنامه محفل را دیده بود و گفت که معنویت و شادی ماه رمضان و نوروز را میتوان در این فصل محفل، دید. شعر تیتراژ برنامه محفل نیز سروده دکتر سیار است. رسالت بوذری از محمدمهدی سیار خواست که در ابتدا شعری بخواند. دکتر سیار نیز از کتابی که با خود آورده بود، ابیاتی بسیار زیبا و دلنشین خواند. “دریا مزن به سینه ما دست ردکه ما/ گر قطره ایم از آب وضویی چکیده ایم” دکتر سیار، غزلهایی که اشاره به قرآن دارند، زیاد دارند. او گفت که بدون اشاره مستقیم به آیات قرآن، آنها را در شعر خود میآورد. کل یک غزل را با الهامی از یک سوره قرآن میسراید. غزلی که خواند، دم صبح نام داشت و الهام گرفته از سوره ضحی بود. محمدمهدی سیار، این ایده را از حافظ گرفته بود. او ابیات آن غزل را خواند و از میزبانان خواست که آن آیه مورد نظر را پیدا کنند. حسنین آیه را پیدا کرد و سپس آن را تلاوت کرد (آیه 1 و 2 سوره نجم). “در پس آینه طوطی صفتم داشتهاند/آنچه استاد ازل گفت بگو، میگویم”. او غزل را ادامه داد و آیات دیگری از سوره نجم نیز تلاوت شد. حضور این شاعر بزرگ معاصر در برنامه محفل، فضای برنامه را بسیار شاعرانه کرد.