و اما اقرار به اینکه در شرع اسلام هر انسان بالغ عاقل از روى اختیار و عمد به موضوعى که به زیان او است اگر یک مرتبه اقرار و اعتراف صریح کند ثابت مىشود لیکن در موضوع زنا و لواط تا سه مرتبه هم ثابت نمىشود مگر اینکه چهار مرتبه تکرار کند و احتمال مزاح یا بیمارى روانى یا چیز دیگر داده نشود و این سختگیرى براى آنست که از اقرار دست بردارد و حد بر او جارى نشود و دانسته شود که این گناه آنقدر بزرگ و مبغوض است که هیچ مسلمانى به آن آلوده نمىگردد و اهمیت آن باقى بماند و از این بیان دانسته مىشود سر کراهت اقرار توضیح مطلب آنکه اگر مسلمانى به گناه زنا یا لواط آلوده شد فاش کردن کردار نارواى خود و اقرار به آن مکروه است هرچند اگر نزد حاکم شرع چهار مرتبه اقرار کند و حد بر او جارى شود عذاب آخرتى قطعا ندارد و خداوند عادل جمع نخواهد فرمود بین عقوبت دنیوى و عذاب اخروى و گنهکار پس از اجراى حد بر او قطعا از آن گناه پاک شده است لیکن بهتر آن است که سر خود را فاش نکند و تنها با پروردگار خود این راز را در میان گذارد و از در توبه و تضرع به سوى او درآید و براستى از کردار خود پشیمان و از شرمسارى نزد پروردگار سوخته و گداخته و نالان باشد امید است که خداوند به نالههاى او ترحم فرموده و از آن آلودگى پاکش فرماید و البته باید تا آخر عمر بین خوف و رجا باشد یعنى هم از عقوبت آخرت بترسد و هم امید به فضل و کرم الهى داشته باشد و به عبارت دیگر نه مغرور و بیدرد و بىباک باشد به مانند اینکه کارى نکرده و گناه خود را کوچک شمرده و خود را پاک پنداشته باشد و نه یأس و ناامیدى او را بگیرد و خیال کند گناه او بزرگتر از آن است که آمرزیده شود و از این روى خدا را نخواند و از او طلب آمرزش نکند و بزرگى گناه یأس در اوائل این کتاب گفته شده است.
خیلی جا کم میگیره :-! ادامه اشو تو قسمت بعد میذارم ^^