جهان را صاحبی باشد خدا نام به آغاز کلامم گویم این نام همانی که تو را و ما و او را ز مشتی خاک و گل کرده چه زیبا کسی که خلق کرد حوا و آدم گره زد قلبشان را ناز و کم کم به این دو اشرف مخلوق و گیتی بگفتا گوش گیرید، چند بیتی منی که این مه و مهر و ستاره نهادم در کنار هم سواره به کنجی جنگل و رود آفریدم و دریا در پی رودان گزیدم که خورشیدم بتابد بر رخ بحر ببوسد گونه او تا کند قهر صدای بوسه اش بالا رود باز شود ابری سپید و چابک و ناز که ابر این بوسه های عاشقانه ببارد بر دل دشت شاعرانه بروید جای هر بوسه گیاهی نهالی سبز می گردد به راهی تو ای آدم،تو ای شیرین حوا مه و مهر و نهال و رود و دریا فقط نامه رسانند و نشانه که هر لحظه بگویند این ترانه خدا عشق ست و بوسه ست و محبت همو سرچشمه شادی و رحمت برقص و پای کوب و دست افشان همین باشد ثنا و حمد یزدان
نویسنده و گوینده: بهمن کیا
برای دنبال کردن ما درصفحات مجازی کلیک کنید. https://www.instagram.com/pioioava/
به سایت پیویو هم سری بزنید. https://pioio.com/up/ava/