فغان ماه بلند است در شب بی تو درآ ز پرده تو ای عشق و آفتابی شو به شهر نعره بزن گو به هوش میگردد گرش قرار نباشد گریزد آن مه نو به هجر دوست نه خوش میشود زمانه ی ما نه فصل عاشقیم می ارزد به نیمی جو چو بر دمد ز افق در حضور مه خورشید قرار ما می نشود باز بی تو از هر دو فغان ماه بلند است در شب بی تو آخ درآ ز پرده تو ای عشق و آفتابی شو به شهر نعره بزن به شهر نعره بزن به شهر نعره بزن گو به هوش میگردد گرش قرار نباشد گرش قرار نباشد گریزد آن مه نو گریزد آن مه نو زمینیان اگر از حال خویش خوش خوانند تو آن غزل من آواز آسمان مشنو فغان ماه بلند است در شب بی تو درآ ز پرده تو ای عشق و آفتابی شو به شهر نعره بزن گو به هوش میگردد گرش قرار نباشد گریزد آن مه نو به هجر دوست نه خوش میشود زمانه ی ما نه فصل عاشقیم می ارزد به نیمی جو