تمنای موجهای جهنده ** اندکی آسمان زیر باران اندوه آفتاب را شماره میکند کنار صدفهای خاکستری مروارید درشت دریا که زخم الماس در سینه دارد به تمنای موجهای جهنده تن نمیدهد تا گردنبندی از بلور نثار تندیسها کند همین دقیقه که زخم کهنترین ِ درد در ذهن تو ورق میخورد شکوه سادهای دارد دلتای روشن این نقشه که تنگ در آغوش آب به سراب طعنه میزند