برزیل: پیشینه ورود مسلمانان به کشور برزیل به سال ۱۵۰۰ (میلادی)، هنگامی که پرتقالی‌ها ملوانان عرب را با خود به این کشور آوردند. پس از آن نیز مسلمانان سیاه پوست آفریقایی که اسیر شده بودند وارد برزیل شدند. گروه جدیدی از مسلمانان نیز در قالب مهاجران سوری و لبنانی از اواخر سده ۱۹ و اوایل سده ۲۰ میلادی وارد برزیل شدند. - تاریخ حضور شیعیان در برزیل به دوران عثمانی‌ها باز می‌گردد که شیعیان فراری از ارتش این دولت از راه آرژانتین به برزیل رفتند. اغلب این شیعیان لبنانی‌تبار بودند.
نیکاراگوئه: مهاجرت مسلمانان در اواخر قرن نوزدهم در نیکاراگوئه با تعداد متوسط ​​اتفاق افتاد. اکثریت جمعیت مهاجر فلسطینی مسلمان بودند. مهاجرت یکی از بزرگترین امواج مهاجرت به آمریکای مرکزی بود.
این موج اولیه مهاجران به سرعت ریشه‌های اسلامی خود را از دست داده و در میان مردم محلی ترکیب شدند، که اغلب با تصویب میراث مسیحی به دلیل ازدواج و فشارهای دولت بود. در نقاط مختلف طی سال‌های 1890 تا 1940 نیکاراگوئه و بسیاری دیگر از کشورهای آمریکای لاتین قوانینی وضع کردند و یا دستوراتی صادر کردند که ورود اعراب را محدود می‌کند. اقامت اعراب را که در حال حاضر در کشور حضور دارند ممنوع و گسترش را محدود می‌کند.. اما گرایش به اسلام نسبت به اولی بیشتر نبود. این گروه تحت تأثیر دو واقعه مهم در نیکاراگوئه قرار گرفتند: زلزله 1972 نیکاراگوئه و انقلاب نیکاراگوئه در سال 1979. آخرین و کوچکترین گروه مهاجران در اوایل دهه 1990 بود. بسیاری از اینها مهاجرانی بودند که به نیکاراگوئه بازمی‌گشتند و از آن زمان در آمریکای شمالی یا فلسطین، از میراث مسلمان خود آگاهی بیشتری یافته بودند. این مهاجران همچنین دارای هویت اسلامی قویتری نسبت به گروه‌های قبلی بوده و امکان بیداری اسلامی توسط جامعه را فراهم می‌آورند.