جو هیون جه تو سال 2010 دوماه بعد از تموم شدن سربازیش و در اولین حضور رسمی ش، این فن میتینگ رو توی ژاپن برگزار میکنه. فن میتینگ، تو دو روز پشت سر هم یکی تو شهر اُزاکا و یکی هم تو یوکوهاما برگزار میشه. تو هر دوتای این فن میتینگ ها بیشترِ سؤالا درباره سربازیه. که من یه بخش هایی از سؤال و جوابای هر دوتا فن میتینگ رو ترجمه کردم و حرف های مشابه رو کنار هم گذاشتم.
Q: برنامه روزانه تون توی ارتش رو شرح بدید... ساعت شش صبح، بیدار باش؛ ساعت شش و نیم نرمش و صبحگاه؛ ساعت هفت و بیست دقیقه مرتب کردن لباس و تخت و کارهای شخصی؛ هفت و نیم صبحانه.
Q: در طول روز چه اوقاتی رو بیشتر دوست داشتید؟ اگه باید حتما جواب بدم.. خب موقع خواب!
Q: هر روز چقدر زمان برای خواب داشتید؟ زیاد نبود. چهار ساعت، چهار ساعت و نیم.
Q: غذا چطور؟ بیشتر چی میخوردید؟ توی ارتش زمان و آداب مشخصی برای غذا خوردن وجود داشت که اگه طبق اونها عمل نمیکردی به معنی قانون شکنی بود. ظرف های دو طرفه ای بود که یه قسمتش سوپ و یه قسمت دیگه اش غذایی بود که هر روز فرق میکرد با مقدار خیلی کمی گوشت.
Q: تو زمان های فراغت تون چکار میکردید؟ یه جایی مثل باشگاه بدنسازی وجود داشت که من اونجا میرفتم و ورزش میکردم. ورزش کردن بهم این امکان رو میداد که از استرس ها خالی بشم و حال خوبی پیدا کنم.
Q: با وجود سختی های زندگی در ارتش، حتما اوقات شادی هم داشتید، درسته؟ بله. گاهی اوقات که طرفدارها برام غذا میفرستادند و بیشترش رو با هم خدمتی هام تقسیم میکردم احساس شادی زیادی داشتم. همینطور وقتایی که اجازه داشتم تلفن بزنم یا مرخصی تشویقی میگرفتم.

...)(ترجمه صحبت هاش درباره این مدل تا کردنه هم در قسمت نظرات)( ...