بلاکچین (Blockchain) یک فناوری توزیع شده است که برای ذخیره و انتقال اطلاعات بین شبکه‌های متصل به یکدیگر استفاده می‌شود. اصل کار بلاکچین بر مبنای سه عنصر اصلی است: بلوک‌ها، هش‌ها و شبکه‌های بلاکچین.
بلوک‌ها (Blocks):
بلاک‌ها به صورت پیوسته به یکدیگر اضافه می‌شوند و هر بلوک شامل اطلاعاتی است که باید ذخیره شود. هر بلوک شامل داده‌ها مانند تراکنش‌ها، زمان ایجاد و دیگر اطلاعات مربوطه است. برای ایجاد ارتباط بین بلوک‌ها، هر بلوک حاوی یک مرجع به بلوک قبلی است، به این ترتیب بلاک‌ها به صورت زنجیره‌ای در مجموعه‌ای به نام بلاکچین مرتب می‌شوند.
هش‌ها (Hashes):
هش یک تابع رمزنگاری است که یک مجموعه داده را به یک رشته یکتا تبدیل می‌کند. هر بلوک در بلاکچین یک هش دارد که بر اساس محتوای داده‌های خود تولید می‌شود. این هش به صورت یک امضای دیجیتالی عمل می‌کند و در کنترل صحت و امنیت بلاکچین نقش مهمی دارد. هر تغییر کوچک در محتوای بلوک منجر به تغییر کامل هش می‌شود، بنابراین امکان دستکاری در بلوک‌های قبلی به شدت کاهش می‌یابد.