گاهی فکر می‌کنم دنیا مثل جنگلیه پر از رنگ و سایه
که هر برگ، هر شاخه و هر گل قصه‌ی خودش رو داره
اما بعضی از این قصه‌ها برای چشم‌های من نیمه‌ کاره می‌مونن،
مثل رازهایی که هیچ‌وقت کامل روشن نمی‌شن...
من شاید همه‌ی اون تفاوت‌ها رو با چشم‌هام نگیرم،
اما وقتی تو با ذوق از رنگ‌ها، از آسمون و از برگ‌ها حرف می‌زنی،
انگار راز همون قصه ها برای منم آشکار می‌شن
درخت‌ها دوباره زنده می‌شن،
گل های لاله دوباره شاداب میشن
و من با عشق به توصیفت از رنگ ها گوش میدم.

برای من همین کافیه؛
چون هر چیزی توی این دنیا مکملی داره،
و تو برای من همون نیمه‌ای هستی که رنگ ها رو کامل می‌کنه!

شاید چشمام قادر به تشخیص هر رنگی نباشه،
اما دلم با شنیدن توصیف‌هات
تمام اون زیبایی رو لمس می‌کنه
بعضی رنگ‌ها رو با چشم نه، با قلب تو می‌بینم
و همین برای من از هر دیدنی، دیدنی‌تره:)

هر بار که از زیبایی‌ رنگ ها می‌گی،
من با عشق گوش میدم
چون می‌دونم اون چیزی که از نگاه تو میاد،
از قلبت تو خارج شده و به قلب من وارد میشه! :)

-مانیا