‏‏ ‏‏ما خدای تبارک و تعالی را شکر می کنیم که با این همه مشکلاتی که برای جمهوری‏‎ ‎‏اسلامی پیش آوردند و پیش خواهند آورد، جز ذات مقدس او پناهی نداریم. هر چه‏‎ ‎‏هست از اوست و هرچه خواهد شد هم از اوست و ما جز یک خدمتگزاری که باز هم‏‎ ‎‏توفیقش از اوست، چیزی نیستیم. باید همۀ ما توجه داشته باشیم به اینکه ما خودمان‏‎ ‎‏چیزی نیستیم، هرچه هست اوست. اگر عنایات او نبود ما هیچ بودیم؛ چنانچه از ازل هم‏‎ ‎‏هیچ بودیم و بعدها هم از حیث حیثیت خودمان هیچیم. منتها ما هیچها اشتباه داریم؛ خیال‏‎ ‎‏می کنیم ما هم یک چیزی هستیم و این یک حجابی است بین ما که امیدوارم خدای‏‎ ‎‏تبارک وتعالی این حجاب را بردارد و ما بفهمیم کی هستیم؛ «اَللهُمَّ اَرِنِی الأشْیاءَ کَما‏‎ ‎‏هی».‏‎[1]‎‏ «اَرِنِی الأشْیاءَ کَما هُو»، یعنی به حسب احتمال قوی اینکه آن که هستند که صرف‏‎ ‎‏تعلق به او هستند، او رانشان بدهد که اگر او را نشان بدهد، معرفت خدا حاصل می شود. و‏‎ ‎‏اگر آن چیزی که ما همه در حجاب هستیم، آن حجاب برداشته بشود، معلوم می شود که‏‎ ‎‏غیر از او کسی نیست و چیزی نیست و همۀ اشکالات در حجابی است که ما داریم، گمان‏‎ ‎‏می کنیم چیزی هستیم. و من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی به همۀ ما توفیق معرفت‏‎‏ عنایت کند و توفیق خدمت به خلق الله .‏