‏‏جنگ های رسول اکرم، رحمتش کمتر از نصایح ایشان نبوده است. اینهایی که گمان‏ ‎‏می کنند که اسلام نگفته است «جنگ جنگ تا پیروزی»، اگر مقصودشان این است که در‏‎ ‎‏قرآن این عبارت نیست، درست می گویند، و اگر مقصودشان این است که بالاتر از این با‏‎ ‎‏زبان خدا نیست، اشتباه می کنند. قرآن می فرماید: ‏‏قاتِلُوهُمْ حَتّی لا تَکُونَ فِتْنَة،‏‎ همۀ بشر را‏‎ ‎‏دعوت می کند به مقاتله برای رفع فتنه؛ یعنی «جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم»، این غیر‏‎ ‎‏از آنی است که ما می گوییم، ما یک جزء کوچکش را گرفته ایم، برای این که خوب! ما‏‎ ‎‏یک دایرۀ خیلی کوچکی از این دایرۀ عظیم واقع هستیم و می گوییم که: «جنگ تا‏‎ ‎‏پیروزی». مقصودمان هم پیروزی بر کفر صدامی است یا پیروزی بر، فرض کنید بالاتر از‏‎ ‎‏آنها. آنچه قرآن می گوید این نیست، او می گوید: «جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم»؛‏‎ ‎‏یعنی، باید کسانی که تبعیت از قرآن می کنند، در نظر داشته باشند که باید تا آن جایی که‏‎ ‎‏قدرت دارند ادامه به نبردشان بدهند تا این که فتنه از عالم برداشته بشود. این، یک‏‎ ‎‏رحمتی است برای عالم و یک رحمتی است برای هر ملتی، در آن محیطی که هست.‏‎ ‎‏رحمت بودن جنگهای پیامبر برای عالم جنگ های پیغمبر، رحمت بوده است بر عالم و‏‎ ‎‏رحمت بوده است حتّی بر کفاری که با آنها جنگ می کرده است. رحمت بر عالم است،‏‎ ‎‏برای این که، فتنه در عالم اگر نباشد، همۀ عالم در آسایش اند. اگر چنانچه آنهایی که‏‎ ‎‏مستکبر هستند، با جنگ سرجای خودشان بنشینند، این رحمت است بر آن امتی که آن‏‎ ‎‏مستکبر بر او غلبه کرده است. بر خود مستکبر رحمت است، برای این که اساس عذاب‏‎ ‎‏الهی بر اعمال ماست.‏