ما تا ابد به سکوت ساز تو بدهکاریم
به سکوت ساز تو بدهکاریم
حالا دیگر می دانی
کلاغی که آخر قصه ها به خانه نمی رسید
چه حالی دارد
چرا موشک های کاغذی هرگز
حریف موشک های حقیقی نمی شوند
و بادکنک
ترسناک ترین صدا را ندارد
به وقت ترکیدن
حالا دیگر می دانی
تمام عروسک ها
به زبانی مشترک سخن می گویند
جادوگر جاروسوار
بدجنس ترین موجود جهان نیست
و آتش
پیش دست هایی که پیانو می زنند هم
گلستان نمی شود
حالا از تمام ما بیشتر می دانی
ری را ی سکوت کرده که دیگر
به قول “نیما”
خواندن نمی توانی
سکوت دانای تو را ترانه می کنیم
درنای کوچک آرمیده
در یکی از ۱۷۶ کیسه ی به صف شده
کنار پارک
که کتاب های پَرپَرت
در حسرت دستان تو می سوزند
سکوت تو را فریاد می زنیم
تا رسیدن به روزی که
هیچ دست کوری دیگر
در هیچ کجای جهان
ماشه ی تفنگ و
دگمه ی موشکی را نچکاند
و ژنرال ها را
با مدال های مسخره شان
در سیرک ها به نمایش بگذارند
ما تا ابد
به سکوت ساز تو بدهکاریم
“یغما گلرویی”
نظرات