31 - آن حضرت با فقرا و مساکین می نشست و با ایشان طعام میخورد .
32 - صاحبان علم و اخلاق حسنه را گرامی میداشت .
33 - خویشان خود را احسان می فرمود بی آنکه ایشان را بر دیگران اختیار کند (یعنی احسان به خویشانشان بیشتر از احسان به سایر مردم نبود) .
34 - ادب هرکس را رعایت میکرد .
35 - تبسّم بسیار می کرد در غیر وقت نزول قرآن و موعظه و هرگز صدای خنده اش بلند نشد .
36 - در خورش و پوشش بر بندگان خود (غلامان و خادمان) زیادتی نمی کرد .
37 - هرگز زنان و خدمتکاران خود را نفرین نکرد و دشنام نداد .
38 - هرگز کسی را دشنام نداد .
39 - درشتخو نبود .
40 - در خصومت ، صدایش را بلند نمی کرد .
41 - بد را به نیکی جزا می داد .
42 - به هرکس می رسید ابتدا به سلام و مصافحه می کرد .
43 - در هر مجلسی که می نشست ، یاد خدا می کرد .
44 - هر غلام و آزاد و کنیز که برای حاجتی می آمد ، بر می خاست و با او می رفت .
45 - اکثر نشستن آن حضرت ، روبه قبله بود .

https://www.namasha.com/v/4ZmM6Pxw
https://www.namasha.com/v/sh4RslNS