46 - هر که نزد او می آمد ، او را گرامی میداشت و گاهی ردای مبارک خود را برای او پهن می کرد و او را ایثار می نمود به بالش خود .
47 - رضا و غضب ، او را از گفتن حق باز نمی داشت .
48 - از انس بن مالک منقول است : من نُه سال خدمت آن حضرت کردم . یکبار به من نگفت که چرا چنین کردی و هرگز کاری را بر من عیب نکرد و هرگز بوی خوشی خوشتر از بوی آن حضرت نشنیدم و با کسی که می نشست ، زانویش بر زانوی او پیشی نمی گرفت . روزی اعرابی آمد و ردای مبارکش را به زور کشید ، به حدی که بر گردن مبارکش جای ردا ماند . پس گفت : از مال خدا به من بده! پس آن حضرت از روی لطف به آن حضرت التفات فرمود و خندید و فرمود که به او عطایی دادند . پس حق تعالی فرستاد که :"إنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ"
49 - از بان عباس منقول است که حضرت رسول (ص) فرمود :" من تأدیب کرده ی خدایم و علی تأدیب کرده ی من است .حق تعالی مرا امر فرمود به سخاوت و نیکی و نهی کرد مرا از بخل و جفا و هیچ صفتی نزد حق تعالی بدتر از بُخل و بدیِ خُلق نیست ."
50 - شجاعت آن حضرت به حدی بود که حضرت علی اسدالله الغالب (ع) می گفت :" هرگاه جنگ گرم می شد ، ما پناه به ان حضرت می بردیم و هیچ کس به دشمن نزدیک تر از آن حضرت نبود ."

https://www.namasha.com/v/AYXzxrUl
https://www.namasha.com/v/GaM1VSmY