برای پرواز با پاراگلایدر خلبان به‌آرامی از سطح شیب‌دار کوه به سمت پایین می‌دود و باحالتی به شکل سرخوردن در آسمان از کوه جدا می‌شود و خلبان برای شروع پرواز احتیاجی به انجام سقوط آزاد و یا پرش از صخره ندارد. نشست‌وبرخاست با پاراگلایدر به نرمی و آرامی برابر با توان بدنی خلبان برای دویدن است و نکته اینکه هنگام پرواز به‌هیچ‌وجه حالت ترس از افتادن به انسان دست نخواهد داد.