زندگی بدون ارتباط با دیگران ممکن نیست و لازمه ارتباط داشتن با دیگران تبادل پیام است. اما سوال اینجاست که آیا فرستادن پیام بدون هدف مشخص معنا دارد؟ واضح هست که هر فرستنده برای فرستادن پیامش یک هدف معقول و منطقی دارد و این هدف در بیشتر مواقع، تشویق گیرنده به تغییر رفتار، نگرش، باور، ارزش یا دیدگاه مطابق با نظر فرستنده است که به آن اقناع می گویند. رسانه‌ها هم به عنوان فرستنده های پیام با شیوه های اقناعی سعی می کنند به وسیله منطق یا احساس یا هر دوی آنها برما تأثیر بگذارند. روش ها و فنونی را که رسانه ها برای قانع کردن ما و رسیدن به هدف نهایی خودشان به کار میبرند فنون اقناع گفته می شود.
اگر شما بدانید که رسانه ها چگونه و به چه روشی سعی میکنند پیام های شان را بفرستند تا بتوانند شما را قانع کنند، با چشمان بازتری در مقابل پیام آنها تصمیم می گیرد. یکی از فنون قانع سازی مخاطبان در رسانه ها، گواهی دادن ستاره ها، نخبگان و یا حتی مردم عادی است. در پیام های رسانه ای اغلب کسانی را نشان میدهند که درباره یک محصول فکر، عقیده، قانون یا هر چیز دیگری نظر می دهند و آن را تایید و گاهی هم رد می کند. افرادی که به این منظور از آنها استفاده می شود گاهی چهره های مشهور و به اصطلاح ستاره هستند و گاهی هم نخبگان و حتی مردم عادی. درواقع رسانه در اینگونه مواقع پای فرد سومی را به میان می کشد تا گیرنده یا مخاطب پیام آنچه را که هدف رسانه یا فرستنده پیام است راحت تر بپذیرد. با این فن رسانه چنین وانمود می کند که همه از مردم عادی گرفته تا چهره های مشهور در حال انجام کار واحدی هستند یا به چیز خاصی عقیده دارند و برای شما هم بهتر است که فرصت را از دست ندهید و به آن‌ها بپیوندید. برای مثال همه با عجله در یک بانک حساب باز میکنند، همه از یک محصول تولیدی بهره می برند و از این استفاده کاملاً راضی هستند و اینگونه قرار است شما هم به این نتیجه برسید، که خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو.