از زمان آغاز شهرنشینی، پیش بینی هایی برای دفاع در برابر تهدیدات احتمالی، در ساختار شهرها دیده شده است. به طوریکه رویکردهای دفاعی یکی از مهمترین شاخص های اصلی در مکان یابی، توسعه و حتی شکل گیری بسیاری از شهرها بوده است. ساخت قلعه شهرهایی مثل هکمتانه و ارگ بم، ساخت خندق در اطراف شهر مثل شهر شوش دانیال، احداث حصار و برج بر فراز کوه رحمت در تخت جمشید و یا دیوار دفاعی گرگان تمهیدات پیشینیان ما برای محاظفت از جان و مال و سرمایه های مردم شهرها بوده است. با پیشرفت علوم و فناوری ها و همچنین تغییر تهدیدات، امروز دیگر راهکارهای دفاعی قرن های گذشته در تامین امنیت شهر و شهروندان کارایی ندارد و دفاع از مردم و جمعیت شهری نیازمند بکارگیری ابزارها و روش های جدیدیست که با نیازهای دفاعی متناسب باشد. به طور مثال وجود نیروگاه های هسته ای، پالایشگاه ها، تاسیسات صنعتی و انبارهای عظیم نفت در محدوده و حریم شهرها پدیده های نوظهوری هستند که در گذشته خبری از آنها نبوده است. نکته دیگری که برای ما اهمیت داره این است که در کشور ما پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دلایل مختلفی شهرها به سرعت توسعه پیدا کردند. به طوریکه در حال حاضر حدود 70 درصد از جمعیت کشور در شهر ساکن هستند و این امر باعث می شود که حتی خرابکاریهای کوچکی مثل اختلال در شبکه آ ب رسانی و یا حمل و نقل درصد زیادی از مردم را درگیر کند و منجر به بحران شود. توجه به این موارد این ضرورت را بیان می کند که قبل از هرگونه توسعه در شهر، باید رویکرد دفاعی و ایمنی هم لحاظ کنیم و تمهیدات پدافند شهری را در نظر بگیریم.
پدافند شهری به مجموعه ای از اقدامات و تدابیر پدافند غیرعاملی گفته می شود که بدون بکارگیری سلاح و تجهیزات نظامی تاب آوری دارایی های شهری از جمله سرمایه های انسانی، فیزیکی، سایبری و معنوی شهر را در برابر تهدیدات پایه ی شهری افزایش بدهد. به این معنی که هر دارایی در صورت وقوع حادثه اولاً کمترین حادثه را ببیند، ثانیاً بعد از حادثه بتواند به سرعت بازیابی بشود و به فعالیتش ادامه بدهد. در کشورهایی مثل امریکا، روسیه، آلمان، فرانسه، انگلستان، کانادا و حتی کشور بی طرفی مثل سوئیس با شتاب فزاینده ای به پدافند غیرعامل در حوزه های مختلف شهری توجه شده که منجر به اقدامات عملی مثل ساخت پناهگاه های محکم در زیر زمین و تدوین و تصویب و اجرای قوانین و ضوابط پدافندی در مدیریت و توسعه شهرها شده است..