وقتی ما با بیماری به نام کرونا سر کار داریم، باید ببینیم آیا بیماری است که نیازمند صرفاً یک دارو و مراقبت خاصی است یا اینکه نه پیامدهای متفاوتی دارد. سازمان پدافند غیرعامل کووید ۱۹ را به عنوان یک تهدید زیستی برای بشریت تلقی کرد. از دی ماه سال ۹۸ که از همان اوایلی که در چین شروع شده بود، سازمان به این موضوع ورود کرد. مهمترین مطلب این است که این تهدید زیستی را ما باید با رویکرد تهاجمی سراغش می رفتیم. رویکرد تهاجمی اتفاقاً این جوری است که ما به دنبال بیماری نرویم، حرکت بیماری را پیش بینی کنیم، اقدامات مقابله‌ای را از قبل طراحی داشته باشیم، بخش فراوانی از این اقدامات در حوزه بهداشت و پیشگیری است. بیل گیتس مدیرعامل سابق و سهامدار فعلی شرکت مایکروسافت آمریکا در کنفرانس امنیتی مونیخ در سال ۲۰۱۷ تغییرات اقلیمی، جنگ هسته‌ای و تهدیدات بیولوژیک را ۳ تهدید عمده ای معرفی کرد که می تواند برای آینده جهان متصور باشد. از نظر بیل گیتس تحولات در حوزه تهدیدات بیولوژیکی و زیستی می تواند در طی 5 تا ۱۰ سال آینده جهان را با یک اپیدمی گسترده روبرو کند که حدود ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر تلفات داشته باشد.
شیوع ویروس کرونا یا کوبید ۱۹ در تمام کشورهای جهان در سال ۲۰۲۰، یک رخداد زیستی که فرضیه های مختلفی درباره انتشار طبیعی، تصادفی و یا تعمدی آن مطرح شده است. فارغ از صحیح بودن هر کدام از این فرضیه ها، انتشار کرونا یک آزمون و رزمایش جهانی بود که اکثر دولت ها در برابر آن غافلگیری و عدم موفقیت نسبی روبرو شدند و تا قبل از این اتفاق برای کمتر کسی باورپذیر بود که امکان یک همه گیری گسترده و یا تهاجم زیستی در سطح جهانی وجود داشته باشد. وقتی در آزمایشگاه های تخصصی ژنتیک روی ژن های یک موجود زنده به عنوان عامل زیستی تغییراتی ایجاد می کنند، به طوری که قابلیت‌های آن عامل زیستی به نفع اهداف تعیین شده مسلح شود، به این محصول دستکاری شده، سلاح زیستی گفته می شود و وقتی از این تسلیحات زیستی به صورت آشکار یا پنهان علیه منابع انسانی و یا زیرساخت های اقتصادی یک کشور استفاده شود، جنگ زیستی اتفاق می افتد. ویروس ها، باکتری ها، قارچ ها، پریون ها و سموم از عوامل این جنگ بیولوژیک محسوب می شوتد. حوادث، تهدیدات و جنگهای زیستی می توانند در این شش حوزه اتفاق بیفتد: انسان، دام، نباتات، محیط زیست، آب، غذا و دارو...