داشتم در اینترنت پرسه میزدم؛ حرف های یک دوستی بدجور متاثر کننده بود. حقیقتاً من هم از آنهایم که گاهی حواسشان به حرف هایشان نیست؛ گاهی جهت گیری ام خیلی ناجور است.
،
آن موقع میگفتم: ماجرای هواپیمای اوکراینی برایم مهم نیست. ولی چطور میتوان چنین چیزی گفت؟ آیا اگر مثلا فرمانده شهید اینجا بود؛ بخاطر حرفم از من ناامید نمیشد؟
-دروغ هم نباشد تا بدانجا که خاطرم است اولین بار که خبر سقوط هواپیما را شنیدم ناراحت شدم.-
،
حتی سر آشوب های عراق یادم است آنها را کوفی خطاب می‌کردیم. تا اینکه جایی به نقل از سردار خواندم که چنین نگویید؛ اینها میزبانان امام زمانند.
،
یا همان آبان ۹۸؛ اغتشاشگر بود، درست؛ ولی بیگناه هم زیاد بود. مثل شهدای امنیت، مثل همان هایی که فقط برای حقشان آمده بودند و نمیدانستند دام اهریمنان بیگانه پیش رویشان است؛ که بقول رهبری شهیدند.
،
و یا ماجرای تشییع کرمان که خیلی ساده از کنارش گذشتیم. شهدای آنجا مظلومیت کمتری داشتند؟ نداشتند دیگر... اتفاقاً خیلی هم مظلوم بودند.
گاهی مثل اینکه تنها محو رسانه میشویم؛ فقط دنبال تقابلی با جبهه دیگریم به هر قیمتی و اصلاً توجه نمی‌کنیم که چه میگوییم؛ این بی ارزش است. با این حساب فرقمان با نادانانی که دزدی مسئولین را بهانه بی مهری به شهدای دفاع مقدس میکنند چیست؟ بی شک کار غلطی است.
،
نمیتوانیم خود را تبرئه کنیم؛ ولی لعنت برآن کفتار های خارج نشین که چنین تقابل های کثیفی را زمینه چینی می‌کنند.
،
#تلنگر
#رسانه_معاند
#هواپیمای_اوکراینی
#رسانه_معاند