امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا
دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا
من دور از آشیانم سر به آسمانم بی نصیب و خسته
ماندم جدا ز یاران از بلای طوفان بال من شکسته
امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا
دل تنگ مرا نشکن خدایا خدایا خدایا
از حریم دلم رفته رنگ هوس روز و شب به که گویم در درون قفس
وه که دست قضا بسته بال مرا روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس
میزنم فریاد هرچه باداباد وای از این طوفان وای از این بیداد...،؟