حکمت 371 : هیچ شرافتى برتر از اسلام، و هیچ عزّتى گرامى تر از تقوا، و هیچ سنگرى نیکوتر از پارسایى، و هیچ شفاعت کننده اى کار سازتر از توبه، و هیچ گنجى بى نیاز کننده تر از قناعت، و هیچ مالى در فقر زدایى، از بین برنده تر از رضایت دادن به روزى نیست. و کسى که به اندازه کفایت زندگى از دنیا بردارد به آسایش دست یابد، و آسوده خاطر گردد، در حالى که دنیا پرستى کلید دشوارى، و مرکب رنج و گرفتارى است، و حرص ورزى و خود بزرگ بینى و حسادت، عامل بى پروایى در گناهان است، و بدى، جامع تمام عیب ها است.

حکمت 372 : (به جابر بن عبد اللَّه انصارى فرمود) :اى جابر استوارى دین و دنیا به چهار چیز است: عالمى که به علم خود عمل کند، و جاهلى که از آموختن سرباز نزند، و بخشنده اى که در بخشش بخل نورزد، و فقیرى که آخرت خود را به دنیا نفروشد. پس هر گاه عالم علم خود را تباه کند، نادان به آموختن روى نیاورد، هر گاه بى نیاز در بخشش بخل ورزد، تهیدست آخرت خویش را به دنیا فروشد. اى جابر کسى که نعمت هاى فراوان خدا به او روى کرد، نیازهاى فراوان مردم نیز به او روى آورد، پس اگر صاحب نعمتى حقوق واجب الهى را بپردازد، خداوند نعمت ها را بر او جاودانه سازد، و آن کس که حقوق واجب الهى در نعمت ها را نپردازد، خداوند، آن را به زوال و نابودى کشاند.

https://www.namasha.com/v/mYjiDcMz
https://www.namasha.com/v/efpcxMyd