فاتحه الکتاب: چون قرآن از آن شروع می شود و نیز آغاز قرائت نماز است، بدین جهت «فاتحه» خوانده شد. - امّ الکتاب: چون بر سائر سوره‌ها مقدم است و عرب به هر چیزى که جامع یا مقدم بر چیزهاى دیگرى که تابع آن هستند باشد «امّ» می گوید. مانند «امّ القرى» به مکه چون زمین از آن نقطه گسترده شد و نسبت به همه آنها «امَّ» است؛ یا از نظر شرافت و برترى آن بر شهرها و مکان‌هاى دیگر «امّ القرى» گفته شده است. بعضى می گویند: سوره حمد را بدین جهت «امّ الکتاب» خواندند که اصل آن قرآن است و منظور از اصل بودن حمد این است که همه قرآن و مطالبى که در مجموع سوره‌ها است مانند اثبات خدا و وجوب بندگى که هدف‌هاى عالى قرآنند، در این سوره بیان شده است.
سبع مثانی: چون این سوره به اتفاق داراى هفت آیه است. و در این که چرا «مثانی» خوانده شده دو وجه گفته‌اند: یکی اینکه در هر نماز واجب یا مستحب دو بار خوانده مى‌شود. و اینکه دو بار نازل شد.
شفاء: چون از رسول اکرم نقل شده است که فرمود: فاتحة الکتاب شفاء از هر دردى است.