هر کسی که مناقشه اسرائیل و فلسطین را دنبال می کند باید نام مفتی اعظم سابق را بشناسد
بیت المقدس، امین الحسینی. او یکی از شخصیت های اصلی در پیدایش ملی گرایی فلسطینی است

هنگامی که جنگ جهانی دوم در سپتامبر 1939 آغاز شد، انگلیسی ها حسینی را به عنوان منبع بالقوه اخلال در نظر گرفتند و برنامه ریزی کردند تا او را قبل از اینکه بتواند با آلمان ائتلاف کند، پیدا و دستگیر کنند.

برای جلوگیری از این امر، او با درپوش یک زن از لبنان گریخت و به عراق تبعید شد. عراق جولانگاه قابل اعتمادی از احساسات ضد انگلیسی با همدردی شدید فلسطینیان بود و آنها با آغوش باز از او استقبال کردند. الحسینی با استفاده از محبوبیت موجود خود، از عناصر ضد بریتانیایی در دولت عراق حمایت کرد و در نهایت الحاق رشید علی ضد انگلیسی به عنوان نخست وزیر را تضمین کرد.

الحسینی دریافت که جنگ فرصت مناسبی را برای تحریک نه فقط برای اهداف فلسطینی، بلکه ملی گرایی پان عرب فراهم کرد. پیروزی آلمان در ماه‌های اولیه جنگ محتمل به نظر می‌رسید و او می‌خواست آماده بهره‌برداری از فروپاشی امپراتوری‌های بریتانیا و فرانسه باشد. بنابراین، در اواخر سال 1939 او حزب الامة العربیه، حزب ملی عرب را تأسیس کرد تا جنبش‌های ملی‌گرای عرب را تحت یک پرچم متحد کند. الحسینی سرمایه سیاسی لازم برای انجام این کار را داشت و اصرار داشت که با نازی‌ها متحد شود تا استقلال عرب را تضمین کند.

الحسینی منشی شخصی خود را برای دیدار با آلمانی ها در تابستان 1940، ابتدا در ترکیه و سپس برای دیدار با یواخیم فون ریبنتروپ، وزیر امور خارجه نازی در برلین فرستاد. الحسینی پیشنهاد کرد که نازی‌ها باید اعلامیه حمایت از استقلال اعراب را اعلام کنند، که الهام بخش شورش‌های مسلحانه در جهان اسلام خواهد بود که تنها باعث تضعیف بیشتر بریتانیا می‌شود.

آلمان از این فرصت استفاده نکرد. متحدان آن مانند ایتالیا و ویشی فرانسه جاه طلبی های خود را در آفریقای شمالی عربی داشتند که نازی ها نمی خواستند در آن دخالت کنند. با این حال، الحسینی اصرار داشت و در ژانویه 1941 مستقیماً با خط حمله جدیدی برای هیتلر نوشت: این فقط احساس ضدانگلیسی آنها نبود، بلکه ضدیهودی بود. الحسینی به پیشوا نوشت، مبارزه در فلسطین یک مبارزه مشترک با آلمان علیه یهودیان بود، نقل قولی که «سلاح های مخفی آنها - مالی، فساد و دسیسه - با سرنیزه های بریتانیا همسو بود.»