ناخدا مصطفی خسروی، افسر نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و حافظ کل قرآن، داستان زندگی این دریانورد قرآنی، روایتی شنیدنی است از این که چگونه آیات الهی می‌تواند در سخت‌ترین لحظات زندگی، منجی انسان باشد و مسیر زندگی را دگرگون سازد.
ناخدا خسروی خاطره‌ای تأثیرگذار از یکی از سفرهای دریایی خود نقل کرد که نقطه عطفی در زندگی معنوی او محسوب می‌شود. در این سفر دریایی از بندرعباس به سوی جزیره بوموسی، ناگهان شناور آنها گرفتار طوفانی سهمگین می‌شود. امواج خروشان دریا، شناور را به بازیچه‌ای در میان خود تبدیل می‌کنند و ترس و وحشت بر دل دریانوردان چیره می‌شود.
در این لحظات سخت و نفس‌گیر، آنجا که تمام امیدها به یأس می‌گراید و مرگ در چند قدمی ایستاده است، ناخدا خسروی به یاد آیه‌ای از قرآن می‌افتد:
«بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ
«و [نوح] گفت: سوار آن شوید، به نام خداست حرکت و توقف آن، همانا پروردگار من آمرزنده مهربان است.» (سوره هود، آیه ۴۱)
این آیه که به سوار شدن بر کشتی نوح و حرکت آن به نام خدا اشاره دارد، در آن لحظات بحرانی، چون نوری در تاریکی، قلب ناخدا خسروی را روشن می‌کند. او با توسل به این آیه شریفه و با توکل به خداوند، آرامشی عجیب می‌یابد و با درایت و تدبیر، شناور را از میان امواج سهمگین طوفان به سلامت هدایت می‌کند.
این تجربه حیات‌بخش، نقطه آغازی برای تحول عمیق معنوی در زندگی ناخدا خسروی می‌شود. او که نجات خود و همراهانش را معجزه الهی و ثمره توسل به قرآن می‌داند، تصمیم می‌گیرد تا پیوندی عمیق‌تر با کلام الهی برقرار کند.
از همین رو، با عزمی راسخ، کار حفظ قرآن کریم را آغاز می‌کند. تلاش و پشتکار این دریانورد، در کنار مسئولیت‌های سنگین نظامی‌اش، ستودنی است. او با برنامه‌ریزی دقیق و استفاده بهینه از فرصت‌ها، حتی در میان امواج دریا و در طول سفرهای دریایی، لحظه‌ای از انس با قرآن غافل نمی‌شود.

این تلاش به ثمر می‌نشیند و ناخدا خسروی موفق به حفظ کامل قرآن کریم می‌شود. او اکنون نه تنها افسری توانمند در نیروی دریایی ارتش، بلکه حافظی برجسته است که تسلط فوق‌العاده‌ای بر آیات الهی دارد.