گمان می‌کردم خردسالیم در دیدن کارتون‌های مورد علاقه‌ام ، چشم انتظاری برای رفتن به خانه مادربزرگ ، بازی کردن با دوستان ساده و بی‌ریا توی حیاط مدرسه، گوش دادن به داستان‌های موقع خواب و ... خلاصه می‌شود اما ؛ اکنون که فکر میکنم کودکی‌ام در این چیزها صرف نشد بلکه در اشک‌ها و لبخندهایی گذشت که بند بند مرا ساختند... همان آجرهایی که سعی در ساخت بنایی محکم ، زیبا و با عظمت داشتند ولی حال متروکه‌ای بیش نیست...:))))
_____________________
https://www.tarafdari.com/node/1907167 با سلنا حال نمیکنم ولی جوری که این آهنگش حقه