آذربایجان کشوری در شمال ایران و در غرب دریاچه خزر است. سرزمین آذربایجان در ۱۱۹۲ش/۱۸۱۳م پس از جنگ‌های ایران و روسیه، تحت تسلط روسیه قرار گرفت و در ۱۳۷۰ش/۱۹۹۱م در تجزیه شوروی، از آن مستقل شد. زبان و خط رسمی آذربایجان، آذری (ترکی) و لاتین است. اکثریت مردم آذربایجان مسلمان و شیعه هستند. در دوران صفویه، مذهب شیعه در آذربایجان گسترش یافت. آذری‌ها و تالشی‌ها اکثریت شیعیان را تشکیل می‌دهند. قانون اساسی آذربایجان، نظام سیاسی آن را غیرمذهبی معرفی کرده است. دولت این کشور، عضو کنفرانس کشورهای اسلامی و شورای اروپا است. در حاکمیت تزارها و کمونیست‌ها فعالیت‌های رسمی برای نابود کردن فرهنگ و دیانت اسلامی در اذربایجان صورت گرفت مانند تخریب برخی مساجد، کشتن روحانیون و ممنوعیت تحصیل دینی و مراسم مذهبی. برخی سیاست‌های دولت فعلی اذربایجان نیز در جهت گسترش سکولاریسم و محدودیت و یا ممنوعیت فعالیت‌ها و فعالان شیعه انجام می‌شود. شهرهای نارداران، شماخی و گنجه از مراکز مشهور تشیع در این سرزمین است. مزار بی‌بی هیبت و امامزاده رحیمه خانم از زیارت‌گاه‌ها و مراکز تجمع شیعیان است.
آذربایجان دارای ۵۹ بخش، ۱۱ شهر و یک جمهوری خودمختار نخجوان است. باکو، پایتخت این کشور و بزرگترین شهر و مرکز صنعتی آذربایجان، در شبه جزیره Abşeron قرار دارد که پرجمعیت ترین مکان آذربایجان است. جمهوری خودمختار قره‌باغ (بااکثریت ارمنی) در آذربایجان، از ۱۳۷۳ش/۱۹۹۴م در تصرف جدایی‌طلبان ارمنی است که توسط دولت ارمنستان حمایت می‌شوند.