در قسمت هفتم مجموعه «امام زمان کیست»، به سرنوشت امامان و ناجیان دوره غیبت پرداخته می‌شود؛ امامان و ناجیان دوره غیبت، امامان و ناجیان عدۀ‌انگشت شماری از مردم بوده اند واکثراً بعد از مرگشان بر عامۀ مردم آشکار و معرفی شده و تصدیق گردیده اند. و برخی از آنان بدست مردم و اکثراً بواسطه کسانی که شفاعت یافته بودند کشته شدند. چرا که این شفاعت یافتگان بعد از نجات دوباره به کفر و ستم روی نموده و دچار عذابهای عظیم شده و این عذابها را به امام نسبت میدادند و از جانب او می دانستند. چرا که خداوند از منشأ وجود امامان خود رحمت یا غضب خود را بر مردمان نازل می کند . امامان هر عصری از جانب اکثر مردمان کافر و جاهل متهم به بی عاطفگی بوده اند چرا که با نژاد ونژاد پرستی در ستیزند که کارگاه کفر بشر است و لذا پیروان خود را از این کفر منع می کنند . زیرا آنچه را که عامه بشر، عشق و عاطفه و ایثار می نامد در حقیقت غایت خود پرستی و آدمخواری وشیطنت است.