ابزار بسیار خوبی است که ما بتوانیم نسبت به موضوعات دنیا اظهارنظر کنیم، مثلاً فرض کنید که دیپلماسی عمومی در حوزه شبکه های اجتماعی آنقدر می تواند موثر باشد که مردم ما ظرف ۴۸ ساعت تا آنجا که من یادم هست حدود دو و نیم میلیون نفر به عربده جویی های آقای ترامپ پاسخ دادند. این را شبکه‌ های اجتماعی امکانش را تولید کرده که مردم بتوانند تک تک نسبت به رئیس یک کشوری پاسخ دهند، حرف هایشان را بزنند و بگویند که ما مخالف با این نظر یا موافقیم و بنابراین بسیار می تواند ارزشمند باشد. در واقع شبکه های اجتماعی ساختار فرهنگی کشور را میسازد، چارچوب ذهنی مردم را می سازد، به آن شکل می دهد، امکان تعاملش را برقرار میکند و می تواند باعث رشد و آگاهی شود. خب این هم مجدداً چند شرط دارد، اگر این شبکه های اجتماعی در اختیار ملی باشد و در اختیار کشور باشد، طبیعتاً ارزش‌های ملی، هنجارهای ملی، فرهنگ ملی، نیاز های مردم، بر این اساس تولید شود، توسعه پیدا کند و دنبال شود و اگر در اختیار ما نباشد می تواند برای ما آسیب هایی هم داشته باشد یعنی یک فضای فرصت و تهدید را به صورت ترکیبی برای ما داشته باشد.