چرا از شروع میترسیم؟

همه ی ما می دونیم باید کاری کنیم، می دونیم علاقه مندی هایی داریم، می دونیم عاداتِ بدی داریم که باید ترکشون کنیم ولی می ترسیم اولین قدم رو برداریم،
طولانی ترین سفرها با برداشتنِ اولین قدم آغاز می شود،
منتهی مشکل ما بر سرِ همین شروع کردن هست،
اصولا شروع نمی کنیم که بخواهیم چالشی داشته باشیم که حلش کنیم و یا به موفقیتی برسیم که سرِ ذوق بیارمون، من مقصر اصلی رو خودمون می دونم و عامل اصلی را ترس، ترس از نشدن ها، ترس از پیروزی و … .
.
فکر نمی کنید تعلل کردن دیگه کافی باشه!
فکر نمی کنید امروز و فردا کردن نه از ترس شما کم می کنه، نه انگیزه شما را برای شروع بالا می بره!
فقط و فقط باعث می شه زمان به نفع شما در حال گذشتن نباشه، فکر نمی کنید امروز همون فردای دیروزی هست که می گفتی قراره شروع کنی! .
به نظر دیگه وقتش شده باشه بلند بشی و مثل مرد با ترسِ خودت مبارزه کنی، می دونم خیلی سخت هست،
و این مبارزه شروع مبارزات آینده تو خواهد بود ولی اگر خواهان تغییر در روند روزمره گی های خودت هستی، بلند شو و اولین قدم را بردار، اگر هم نیستی که هیچ.
.
اصلا فرق بین انسان های جسور با سایرین غلبه بر همین نوع ترس هست، .
اونها از انجام هیچ کاری نمی ترسند و بلافاصله بعد از بررسی های اولیه و مشورت با دیگران شروع می کنند، ،
حرفِ آخر: لذت، پشت ترس ها خودش رو پنهان کرده
.
حاضری رو ترس هات پا بزاری و از همین الان شروع کنی؟؟؟؟؟؟؟