تجلیل از اساتید بزرگ ایران در پروژه شاهنامه موزیکال، بخش مهمی از نوآوری و تلاش برای پیوند میان میراث ادبی و موسیقایی ایران است که در آن نه تنها به آثار فردوسی پرداخته می‌شود، بلکه از شمایل و صدای هنرمندان معاصر و اساتید پیشین موسیقی ایرانی نیز استفاده می‌شود. این کار رویکردی جدید به بزرگداشت هنرمندان و ادیبان ایران بوده و ترکیب هنرهای نمایشی و موسیقایی با تصویر و صدای اساتیدی همچون استاد بنان، هایده، حمیرا و مهستی را به همراه داشته است.�00:2۸در "شاهنامه موزیکال"، از تصاویر اساتیدی که در قید حیات نیستند، برای اجرای موسیقایی اشعار شاهنامه بهره گرفته شده است. بدین ترتیب تماشاگر ضمن شنیدن صدای استادان بزرگ یا خوانش قطعاتی با امکانات دیجیتال، آنها را بر صحنه یا در ویدیوها می‌بیند. این ایده علاوه بر پاسداشت جایگاه این اساتید، فرصتی برای یادآوری خدمت بی‌نظیر آن‌ها به فرهنگ و هنر ایران در بسترهای تازه فراهم آورده است. 00:۱۱
نمونه‌هایی از اساتید مطرح که از شمایل و آثارشان در این پروژه بهره برده شده، شامل استاد غلامحسین بنان (از بزرگان موسیقی ملی ایران)، هایده، مهستی و حمیرا (از بانوان شاخص آواز و موسیقی معاصر) هستند. این اساتید اگرچه عمدتاً درگذشته‌اند یا از دوران فعالیتشان فاصله گرفته‌اند، اما نام و صدای آن‌ها به واسطه چنین پروژه‌هایی دوباره در حافظه جمعی جامعه زنده می‌شود.00:11در مورد اساتید بازنشسته موسیقی ایرانی، معمولاً هنرمندانی که سال‌ها به تدریس، اجرا و فعالیت هنری پرداخته‌اند، پس از بازنشستگی یا دوری از صحنه، همچنان جایگاه رفیعی نزد علاقه‌مندان دارند و آثارشان بارها بازنشر و بازآفرینی می‌شود. استفاده از آرشیو صوتی و تصویری این استادان (چه بازنشسته و چه در گذشته) در قالب شاهنامه موزیکال، نمونه‌ای برجسته از این تجلیل محسوب می‌شود00:23این سنت نوآورانه در تجلیل هنرمندان، نه تنها یاد آنان را زنده نگه می‌دارد، بلکه به آموزش نسل‌های جدید از طریق الگوبرداری از اجرای اساتید کمک می‌کند و پیوند تاریخی هنر و ادب ایران را در بستر نمایش مدرن مستحکم می‌سازد.00:25