هزارگی گویشی از زبان فارسی افغانستان است که بیشتر مردمان هزاره به این گویش صحبت می‌کنند.
تعدادی واژه‌های ترکی، مغولی و اوستایی در این گویش موجود است. به عقیده برخی، واژه‌های ترکی و مغولی حدود ۲۰ درصد از واژگان این گویش را تشکیل می‌دهد.گویش هزارگی برخی از ویژگی‌های دستوری فارسی سدهٔ چهارم و پنجم هجری، را در خود حفظ کرده‌است.در گویش هزارگی دو حرف «د» و «ت» غلیظ نیز وجود دارد که تلفظشان نزدیک به تلفظ آن حروف در زبانهای پشتو و اردو است.
گویش هزارگی از گونهٔ فارسی غزنه و خراسان خاوری ریشه گرفته‌است.