خطبه 69 :
(در سال 39 هجرى پس از شنیدن غارتگرى هاى فرماندهان معاویه در «عین التّمر» در نکوهش کوفیان فرمود)
چه مقدار با شما کوفیان مدارا کنم چونان مدارا کردن با شتران نو بارى که از سنگینى بار، پشتشان زخم شده است، و مانند وصله زدن جامه فرسوده اى که هر گاه از جانبى آن را بدوزند، از سوى دیگر پاره مى گردد؟!
هر گاه دسته اى از مهاجمان شام به شما یورش آوردند، هر کدام از شما به خانه رفته، درب خانه را مى بندید، و چون سوسمار در سوراخ خود مى خزید، و چون کفتار در لانه مى آرمید.
سوگند به خدا ذلیل است آن کس که شما یارى دهندگان او باشید! کسى که با شما تیر اندازى کند گویا تیرى بدون پیکان رها ساخته است.
به خدا سوگند، شما در خانه ها فراوان، و زیر پرچم هاى میدان نبرد اندکید، و من مى دانم که چگونه باید شما را اصلاح و کجى هاى شما را راست کرد، امّا اصلاح شما را با فاسد کردن روح خویش جایز نمى دانم.
خدا بر پیشانى شما داغ ذلّت بگذارد، و بهره شما را اندک شمارد.
شما آنگونه که باطل را مى شناسید از حق آگاهى ندارید، و در نابودى باطل تلاش نمى کنید آن سان که در نابودى حق کوشش دارید.


https://www.namasha.com/v/7TwXOkBg