قاری روشندل محمدرضا نوریان 67 ساله و اهل کرمانشاه اما حدود ۳۰ سال است که در همدان سکونت دارد و فعالیت‌های قرآنی خود را از سال ۱۳۵۰ از مدرسه ابابصیر اصفهان که ویژه جامعه نابینایان بود آغاز کرد. وی افزود: از آنجا که والدینم آنچنان سواد خواندن و نوشتن نداشتند شاید نقش خیلی مهمی در قرار گرفتنم در مسیر قرآن و فعالیت‌های قرآنی نداشتند، اما با این وجود پدرم، سواد قرآنی داشت و بخشی از روز را به خواندن قرآن مشغول بود و مرا نیز به خواندن قرآن در کنار تحصیل تشویق می‌کرد.
نوریان اضافه کرد: روحانیت به عنوان تکیه‌گاهی مستحکم و قوی در ادامه فعالیت‌های قرآنی‌ام همراه من بودند، «حجت‌الاسلام بهشتی» به عنوان یکی از مهمترین افراد زندگی‌ام در این مسیر بود شاید و هیچ گاه پس از خدا مرا تنها نگذاشت و همه جانبه از من حمایت کرد، آن هم از من، که به عنوان یک انسان معمولی نبودم و از نعمت بینایی محروم بودم.
همچنان به فعالیت‌های خود در زمینه‌های قرآن، ادعیه، اذان و مداحی ادامه می‌دادم و چندین بار نیز با مخالفت‌ و شکنجه ساواک روبرو شدم، در ادامه پس از آغاز جنگ تحمیلی با همرزمان سپاهی خود، راهی جبهه شدم.
نوریان اظهار کرد: در جبهه نیز برای رزمندگان به قرائت قرآن، ادعیه، اذان و مداحی می‌پرداختم، در سال ۶۳ زمانی که از سوی مسئولین پادگان ابوذر جهت اجرای مداحی به برنامه‌ای از سوی این ارگان دعوت شدم در آنجا همراه با آقای «دزفولی» که ایشان نیز روشندل بودند یک اثر تأثیر گذاری از ما به جا ماند چرا که حزن و اشک همگان را در پی داشت.