شعر تاتی منطقه گیفان بجنورد:
سحر پیگه که وخزی از خوو
لیف نالی ته جمع بکنی یا توو توو
دست ریته بشویی یا که نوشوو
ور‌ داری و بخوری یگ لیوان اوو
تازه حالیت مشه که بیدار شده
مایه شروع کنی یگ روز از نوو
مایه که سر بزنی مینه طووله
گوسفنداره تریت مدی یا موودگوو
شاید بری مجی دره تو امروز
ور‌آدمی که مده بچاره هوو
رد مشی از ای دون دره تا بری
برسی به ته کمل یا ته زوو
فرق نمنه که بچه کجایی اکه
قاضی دربند امیرآباد یا مینزوو
مایه شروع کنی تقللا کنی
دسته سُتین نکنی بالای پوو
دستته بزن به زمن و‌دیک‌بشه
سیار بشه به تراکتر یا چارپوو
زمناره بزن و هندهوند کن
الیجا ره بلگن تا نُشدن روو
کار نداره کاره بگو هممشه
حتی اگه بزنه دستته موو
بچه ی شر باشی یا بچه قلعه
وقتی مگن کار‌کن تو نگو خوو خوو
خلاصه مگم که همه بدونم
اول سحر که ومخزی از خوو
مایه شروع کنی به کار‌ تقللا
که زندگی مگذره مثل یگ اوو
شاعر حجت کنعانی