زمین یک گوی است. ما برای هزاران سال است که از این واقعیت ساده خبر داریم. به محض اینکه اتحادیه شوروی سابق در سال ۱۹۵۷ ماهواره اسپوتنیک ۱ را به فضا پرتاب کرد و به دور کل دنیا چرخید، این واقعیت تایید شد.
اما زمین-تخت‌گرایان به این واقعیت، نگاه تردیدآمیزی دارند. زمین-تخت‌گرایان تلاش‌های بسیار چشمگیری برای ارائه توضیحات آلترناتیو در خصوص رفتار زمین در صورت گِرد بودن انجام دادند.
زمین‌تخت‌گرایان معتقدند که زمین یک صفحه گرد است که در مرکز آن، قطب شمال قرار گرفته و لبه‌های آن را صخره‌های یخی پوشانده‌اندکه اشاره به قطب جنوب دارند. خورشید و ماه از نظر این افراد، از زمین کوچک‌تر هستند و بالای این زمین مسطح در یک مدار دایره‌ای شکل گردش می‌کنند که همین باعث به وجود آمدن روز و شب می‌شود. عجیب‌تر این که آن‌ها در توجیه نیروی گرانش زمین، می‌گویند که زمین با سرعت ۹.۸ متر بر ثانیه در حال صعود به بالاست و به همین خاطر است که ما به سطح زمین می‌چسبیم!
این طرز تفکر افراطی حتی پای گذاشتن انسان به کره ماه را قبول ندارد و تمام شواهدی که از گرد بودن زمین خبر می‌دهند (مثل این که تمام سیارات منظومه شمسی گرد هستند و چرا زمین نباید باشد؟) را انکار می‌کند. در هر صورت، چنین تفکری میان بعضی افراد طرفدار دارد.