پانگولین/ تنها پستاندار پولک دار دنیا که بسیار گران بهاست
پولکپوست، پانگولین یا مورچهخوار پولکدار عناوینی هستند که برای اشاره به گروهی از جانوران از راسته پولکپوستسانان (Pholidota) استفاده میشوند.
پولکپوستها بر روی پوست خود پولکهایی از جنس کراتین دارند و تنها پستاندارانی هستند که چنین نوع از پوشش بدن را دارا هستند. پولکپوستها در مناطق گرمسیری آفریقا و آسیا زندگی میکنند و نام پانگولین از زبان مالای گرفته شده و به معنی «جمعشونده رو به بالا» است.
این جانوران شبزی هستند و از حس بویایی قوی خود برای یافتن حشرات در شب استفاده میکنند. پولکپوستها بیشتر روز را به خوابیدن میگذرانند و به هنگام خواب رو به بالا میغلتند و به صورت گلولهای در خود جمع میشوند.
فلسهای پانگولین همه جای بدن او بهجز شکم و سمت داخلی بازوهایش را میپوشاند. پولکپوستها به هنگام احساس خطر خود را مانند جوجهتیغی جمع میکنند و تنها کفتار و گربهایان بزرگ قادر به نفوذ به پوشش فلسی آنها هستند.
پولکپوستها در خوردن مورچهها و موریانهها تخصص دارند و زبانی دراز و باریک دارند که با بزاقی چسبناک پوشیده شدهاست. پولکپوستها دندان ندارند و غذا در معده قوی آنها خرد و گوارده میشود. پولکپوستها گوش هم ندارند یا گوشهایی کوچک در برخی از آنها دیده میشود. پاهای جلوی آنها کوتاه و نیرومند است که برای کندن زمین بهکار میرود.
گونههایی از پانگولینها بر روی زمین زندگی میکنند و گونهای نیز درختزی است که این گونه دمی قوی برای گرفتن تنه و شاخهها دارد. پولکپوستها جانورانی تکزی هستند و معمولاً تنها یک فرزند به دنیا میآورند. به هنگام خطر، پانگولین مادر، فرزندش را به بغل میگیرد و خود را بهدور او گلوله میکند. پولکپوستهای کودک، پس از دو سال آماده جفتگیری هستند.
پولکپوست بزرگ که در جنگلهای بارانی و علفزارهای استوایی آفریقا یافت میشود، از همه بزرگتر است و طولش به ۱٫۸ متر و وزنش به بیش از ۳۰ کیلوگرم میرسد.
دانشمندان میگویند که این جانور آینده روشنی ندارد و کسی نمیداند که چه تعداد از آنها در طبیعت باقی ماندهاست. به گفته آنان احتمال روبهرو شدن با این جانور در طبیعت چنان کم است که حتی نمیتوان تخمین دقیقی از جمعیت آن داشت.
نظرات