یک سال پیش از پیروزی انقلاب، سیل مهیبی در ایرانشهر آمد. بعد از آنکه سیل بند آمد، سید به همراه برخی دیگر از تبعیدی‌ها کمیته‌ای برای کمک به سیل‌زدگان تشکیل داد. اوضاع وخیم بود و هشتاد درصد خانه‌های شهر ویران شده بود. سید به اداره‌ی پست رفت و به یکی از علمای زاهدان تلفن زد و چند بار با صدای بلند درخواست کرد: «به همه بگویید من با بی‌صبری منتظر نان و خرمایم.» وقتی به پشت سرش نگاهی کرد، دید مردم با حالت ستایش و تعجب، به یکدیگر نگاه می‌کنند. مردم که از ناتوانی مقامات رژیم در امدادرسانی مطلع بودند به تلاش‌های این روحانی مبارز دل سپردند. دو سه ساعت بیشتر طول نکشید که یک کامیون بزرگ پر از مواد غذایی رسید. سید که از تجربه‌ی امدادرسانی سابق خود در زلزله‌ی فردوس بهره می‌برد، زمام کار را به دست گرفت و میان امدادگران به دقت تقسیم کار کرد تا بتواند اندکی از اندوه سیل‌زدگان بکاهد.
--------------------------------------------------------------------------
خانه انقلاب اسلامی | www.enghelab.ir