۲۹ – امام، عارف بر انسان و جهان و زمان است و لذا بانی و بیانگر معارف غیبی و باورهای دینی به علوم و عقاید عقلی و عینی است . یعنی کارگاه و دانشگاه تبدیل دین به علم میباشد. و متافیزیک را در فیزیک و آخرت را در دنیا و باطن را در ظاهر تعیّن و تبیین مینماید و نهایتاً مومنان را برای دیدار با پروردگار مهیا میسازد و این همان مقدمه قیامت است.

۳۴ – امام معمولی ترین و انعطاف پذیرترین مردمان است و با هر گروه و خصلت و طبع و مذهب و فرهنگی سازگار است. و گوئی که اصالت هر فرد و نژادی است و امّ مردم است. و با این احوال همه اعمال و گفتار و اشاراتش حاصل کرامت و شفاعت و گشایش در کار مردم است بی هیچ فوت و فن و واسطه ای و حتی ادعا و تذکری در باب آنچه که برای مردم میکند. امام چون نور، تا اعماق قلوب سنگدلترین آدمها جاری میشود و آنان را از درون و بیرون راه مینماید بی هیچ منّتی. و فقط آنرا که دعوی ارادت و طلب هدایت کند تحت ولایت خود میگیرد و تربیت میکند. امام از نفس هر کسی به اسرار و دردهای او نزدیکتر است و خود خویشتن هر انسان است و لذا هر کسی او را اسوه کمال خود مییابد و چه بسا او را با خودش اشتباه میگیرد. امام خلیفه مردم است. او بر جای مردم و مردم در او زیست میکنند. نور خود را به مردم میدهد و ظلمت و بار گناهان مردم را به خود میگیرد تا پاک کند. مردم در وجود امام پاک و بخشوده و شفاعت میشوند.