پس از سازمان سیا، ساواک با موساد – سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی – بیشترین ارتباط و همکاری را داشت. چگونگی ارتباط ساواک و موساد قابل تأمل است، چرا که اراده‌ی آمریکا در این ارتباط به خوبی مشهود است. پس از دوره‌ی تأسیس و آموزش‌های اولیه‌ی اعضای ساواک که توسط کارشناسان آمریکایی صورت پذیرفت، آمریکا مساعدت‌های خود به ساواک را کاهش داد و پیشنهاد نزدیکی و همکاری ساواک با موساد را مطرح کرد تا ایران را به سمت موساد سوق دهد.

آمریکا تمایل داشت بسیاری از اهداف و برنامه‌های خود در غرب آسیا [خاورمیانه] را به دوستان و متحدان درجه یک خود مانند اسرائیل و ایران بسپارد و تلاش داشت آن دو را هرچه بیشتر به یکدیگر نزدیک سازد. شاه نیز که به آموزش‌ها و مساعدت‌های دستگاه اطلاعاتی قدرتمند اسرائیل احساس نیاز می‌کرد خود را به دامان صهیونیست‌ها انداخت.

اما اسرائیل دلایل بیشتری برای اتحاد سیاسی امنیتی و تبادل اطلاعاتی با ایران داشت. مهم‌تر از همه این‌که اسرائیل رژیمی تازه تأسیس و به سخن بهتر اشغال‌گر بود که بسیاری از کشورها موجودیّت آن را به رسمیّت نمی‌شناختند. این رژیم در منطقه‌ی غرب آسیا [خاورمیانه] و در میان کشورهای مسلمان و عرب محصور بوده و در انزوا به سر می‌برد. رابطه با کشورهای غیر عرب منطقه مانند ایران و ترکیه بر اساس دکترین محورهای پیرامونی از ارزش بالایی نزد مقامات اسرائیلی برخوردار بود.